Co leczy psychoterapeuta

Psychoterapia indywidualna (a także grupowa) to jedna z psychologicznych metod leczenia zaburzeń natury psychicznej lub udzielania pomocy osobom zmagającym się z najróżniejszymi problemami. Bywa stosowana samodzielnie lub w połączeniu z leczeniem psychiatrycznym i jako uzupełnienie terapii farmakologicznej. Lub też odwrotnie – to farmakologia często wspomaga psychoterapię. 

Rodzaje psychoterapii i jej cele

Psychoterapia indywidualna https://psychoterapeuta-gdynia.pl/terapia-indywidualna/ to taka, w której spotkania odbywają się jedynie między pacjentem, a jego terapeutą. W grupowej uczestniczyć może natomiast dwóch lub więcej pacjentów, którzy mogą dzielić się między sobą doświadczeniami i spostrzeżeniami. Dowiadują się dzięki temu, że podobne problemy spotykają też innych i uczą się nowych metod radzenia sobie z nimi. Niezależnie jednak od rodzaju, psychoterapia pomaga w zrozumieniu zachowań i emocji, które mogą leżeć u podłoża zaburzeń i chorób psychicznych. Terapeuta pomaga pacjentowi w zidentyfikowaniu wydarzeń życiowych (nawet tych z wczesnego dzieciństwa), które nadal mogą wpływać na stan psychiczny. Uczy rozwiązywania problemów, pomaga odzyskać poczucie kontroli nad własnym życiem i pozytywne emocje.

Psychoterapia indywidualna, czy grupowa?

Celem wszelkich działań psychoterapeutycznych jest ułatwienie pacjentom radzenia sobie z życiowymi problemami i podniesienie ich komfortu życia. Jednak w zależności od tego, z czym się zmagają i co tkwi u podstawy tych problemów, konieczna może okazać się inna forma terapii. Jakie są najczęstsze powody zgłaszania się pacjentów lub osób im najbliższych po pomoc psychologiczną? W jakich sytuacjach sprawdza się psychoterapia grupowa, a w jakich indywidualna?

Zaburzenia nastroju (afektywne)

Do najczęstszych rodzajów zaburzeń nastroju zaliczamy depresję oraz chorobę afektywną dwubiegunową. Te dwie jednostki chorobowe wiążą się z silnymi zmianami nastroju i są jedna z najczęstszych przyczyn popełniania przez ludzi samobójstw. Co odróżnia „chorobowe” zmiany nastroju od tych, z którymi każdy z nas zmaga się na co dzień? Otóż są one zupełnie poza kontrolą zmagającej się z nią osoby. Dlatego tak ważne jest, aby pamiętać, że jest to spowodowane zaburzonym neuroprzekaźnictwem w mózgu pacjenta, a nie jego lenistwem, złośliwością, czy innymi czynnikami. Wspomagająco w leczeniu stosuje się farmakologię, która ma na celu wyciszyć i uspokoić objawy. Podstawa jest jednak psychoterapia indywidualna.

Zaburzenia nerwicowe (lękowe)

To grupa zaburzeń związanych ze stresem i traumatycznymi doświadczeniami życiowymi. Zaliczamy tutaj między innymi zespół leku uogólnionego, zespół stresu pourazowego (PTSD), zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw, OCD), zaburzenia dysocjacyjne. A także takie, które pojawiają się pod postacią somatyczną. W tej grupie znajdują się także fobie. W tym fobia społeczna, czy agorafobia. Prawidłowa i kompleksowa diagnostyka zaburzeń o charakterze nerwicowym jest niezwykle ważna. Objawy takie jak np. zawroty głowy, duszności, czy ból w klatce piersiowej mogą być wywołane stresem i lękiem. Nie wolno ich nigdy lekceważyć, albowiem świadczyć mogą również o poważnych chorobach układowych. Ponieważ w grupie tej znajduje się wiele różnorodnych zaburzeń, rodzaj psychoterapii wybierany jest zawsze indywidualnie.

Zaburzenia osobowości

W przypadku zaburzeń osobowości, po pomoc psychologiczną zgłaszają się głównie osoby z najbliższego otoczenia pacjenta. Dlaczego tak się dzieje? Wynika to ze specyfiki tych zaburzeń. Mało cierpiących na nie osób zdaje sobie bowiem sprawę, z tego, że mają jakiś problem. Rozpoznanie zaburzeń tego typu wymaga spełnienia wielu kryteriów. Między innymi zgłaszane problemy muszą mieć swój początek w okresie późnego dzieciństwa lub wczesnej młodości. Ale jak określić, czyja osobowość jest zaburzona, a czyja prawidłowa? Przecież wszyscy jesteśmy różni, mamy inne doświadczenia życiowe, charaktery i temperamenty! Zaburzenia osobowości utrzymują się wiele lat i nie ulegają poprawie. Sprawiają, że pacjentowi trudno jest funkcjonować w życiu społecznym. Jego wzorce zachowań są niedostosowane i mogą powodować wiele kłopotów. Obecnie w leczeniu korzysta się z psychoterapii grupowej oraz indywidualnej. Efekty zależne są od motywacji i uświadomienia problemu przez pacjenta.

Zaburzenia odżywiania

Do najbardziej rozpowszechnionych jednostek chorobowych charakteryzujących się zaburzonym łaknieniem na tle psychicznym są bulimia nervosa i anorexia nervosa. A także ich mieszana forma nazywana bulimoreksja. To tak zwane specyficzne zaburzenia odżywiania. Do niespecyficznych zalicza się między innymi napady objadania się, czy też jedzenie kompulsywne. Ze względu na wyniszczający charakter tych chorób i duże ryzyko poważnych komplikacji, a nawet śmierci, pomoc psychologiczna zawsze musi iść w parze z tą psychiatryczną. Współwystępowanie innych zaburzeń w tych jednostkach chorobowych jest niemal pewne. Zazwyczaj chorzy zmagają się także z depresją, uzależnieniami, lękiem, obsesjami i kompulsjami. Często pojawia się też komponent psychotyczny związany z urojeniami na temat wyglądu własnego ciała (np. dysmorfofobia). W leczeniu zaburzeń odżywiania stosuje się zarówno psychoterapię indywidualną, jak i grupową.

Psychoterapia Gdynia – Barbara Wota

Hugo Kołłątaja 12B

81-332 Gdynia

+48 532 361 880

www.psychoterapeuta-gdynia.pl